προσίστημι

και προσιστῶ, -άω, Α [ἵστημι]

1. φέρνω και στήνω κοντά ή απέναντι («μηδὲ προσίστω πρῷραν βιότου πρὸς κῡμα», Ευρ.)

2. ζυγίζω («μὴ προσίστα τοῡτό μοι τοὐστοῡν», Μάχ.)

3. (σχετικά με πληγή) συμπλησιάζω τα άκρα, ενώνω τα χείλη

4. σταματώ

5. προσκολλώμαι

6. (για πόνο) α) προσβάλλω, επέρχομαι

β) καταπιέζω

7. παίρνω εχθρική στάση, τοποθετούμαι εναντίον κάποιου

8. δυσαρεστώ, απαρέσκω («προσίστανται ὑμῑν αἱ τοιαῡται εἰσαγγελίαι», Υπερείδ.)

9. (για τροφή) βλάπτω το στομάχι

10. παθ. προσίσταμαι

α) στέκομαι κοντά («προσέστηκε τῷ Κλεομένει θυγάτηρ», Ηρόδ.)

β) προσεγγίζω, πλησιάζω.